21 พฤศจิกายน 2557

ร่างกายต้องการทะเล หัวใจต้องการเดินทาง

ผ่านทริปดำน้ำ 5 วันแล้ว แหมเวลาแห่งความสุขนี่มันช่างผ่านไปรวดเร็วจริงๆ

วันแรก (16-11-204) ทริปเกาะไข่ภูเก็ต เกาะพีพี อ่าวมาหยา บอกได้เลยว่าประทับใจเกาะไข่ในเป็นพิเศษ ส่วนอ่าวมาหยานั้นสวยจริงๆ แต่คนจะเยอะไปไหนไม่ทราบ แต่ก็นั่นแหละ อ่าวมีแค่นั้น คนก็เยอะธรรมดา
http://www.naihua.net/2014/11/diving-tour-5-day-phuket-phang-nga.html
หมู่เกาะสุรินทร์
วันที่ 2 (17-11-2014) ทริปเกาะตาชัย อันนี้เรียกได้ว่ากำลังฮิตจริงๆ ก็น้ำมันใสเวอร์ แถมหาดก็เนี๊ยนเนียน จากที่ผมเคยเที่ยวมา เกาะที่ทรายสวยรองจากหลีเป๊ะอาดัง แล้วก็มีเกาะตาชัยนี่แหละ  อีกทั้งในเกาะยังมีพระเอกอย่าง "ปูไก่" ซึ่งเป็นสัตว์อนุรักษ์ของเกาะนี้ ทำให้ตาชัย เป็นเกาะที่ใครๆ ก็อยากไป
วันที่ 3  (18-11-2014) หลังจากที่ได้บริหารกระดูกสันหลังจาก Speed Boat ไปแล้วสองวัน วันนี้ผมเปลี่ยนไปเป็นนั่งเรือใหญ่สองชั้น ชิลล์ๆ ไปเกาะห้อง อ่าวพังงา ต้องบอกว่านี่คืออารมณ์ที่ใช่มาก สองวันที่ผ่านมามันคือ"ความสนุก"  แต่วันนี้ผมรู้เลยว่านี่แหละ คือ "ความสุข" ที่ผมห่างหายมานาน ภาพธรรมชาติที่สมบูรณ์ที่อยู่ตรงหน้า บวกกับกิจกรรมพายเรือแคนูที่ใกล้ชิดธรรมชาติ มันตอบทุกโจทย์ที่ผมต้องการ และก่อนกลับก็แวะไปชมเขาเจมส์บอนด์ หรือเขาตะปูอันลือชื่อ..



วันที่ 4 (19-11-2014) ทริปนี้ผมเหมือนได้อยู่บนสวรรค์ใต้น้ำ (ตกลงบนหรือใต้) เป็นทริปตรงๆ เดี่ยวๆ ที่ไม่มีสถานที่อื่นพ่วงด้วย แต่มันคือสวรรค์จริงๆ โลกใต้น้ำที่หมู่เกาะสุรินทร์ มันทำให้ผมขนลุก ทั้งๆ ที่ผมด้ำน้ำมาแล้วหลายที่ แค่ผมดำน้ำแค่ 1 นาที ผมรู้ทันทีเลยว่าที่นี่คือที่ผมต้องมาอีกทุกปี  แต่ผมผิดพลาดตรงที่ไม่มีกล้องใต้น้ำ แต่นั่นแหละความผิดพลาดครั้งนี้มันเหมือนเป็นเหตุผลอะไรสักอย่าง ที่ต้องทำให้ผมไปเยือนอีกในไม่ช้านี้

วันที่ 5 (20-11-2014) วันนี้ผมนอนตื่นสายได้เต็มที่ เพราะเป้าหมายวันนี้อยู่ที่ เกาะไม้ท่อน ห่างจากเกาะภูเก็ตแค่ 15 นาทีเอง อาจจะผิดหวังกับการดำน้ำบ้าง เพราะคลื่นสูงเกินไป แต่ความสวยงามของชายหาด และความบริสุทธิ์ของอากาศที่นี่ก็สามารถทดแทนกันได้ แล้วผมเชื่อว่าต่อไปเกาะไม้ท่อนจะเป็นเกาะที่มีชื่อเกาะนึงเลยทีเดียว


ทั้ง 5 วัน ผมอยู่ในอาการป่วยเป็นไข้หวัด ลงเกาะเจอทั้งแดด ลม ฝน แต่ร่างกายผมกลับไม่แสดงอาการอ่อนล้าเลยแม้แต่นิด..... แต่เชื่อไหม พอกลับมานั่งโต๊ะทำงานเท่านั้นแหละ ...

..ทั้งกายและใจมันล้าเหลือเกิน....